N-VA blijft kiezen voor verandering.
Bart De Wever
14 januari 2012
Beste vrienden,
Welkom in Gent!Welkom in de stad van Siegfried Bracke. De stad waar wij met onze partij, na 25 jaar paars, in oktober van dit jaar het verschil kunnen maken. De N-VA zal de Gentenaars een programma presenteren voor een stad waar het ook voor gewone, werkende mensen goed om wonen is. Waar men niet langer, onder het mom van een zogeheten progressief kansengroepenbeleid, de onveiligheid en de overlast gestaag laat toenemen. De N-VA is voor Gentenaars die verandering willen, de N-VA is hier het enige alternatief. Siegfried, Elke, Helga, Peter en heel de N-VA Gent: ik reken op jullie, doe het hier goed.
Misschien denken jullie na deze aanhef dat het daarom is dat we dit feest van Antwerpen naar Gent hebben verhuisd. Laat mij meteen alle aanwezige Sinjoren gerust stellen. Zelfs hier in het fiere Gent, durf ik het zeggen: Antwerpen is voor mij de mooiste stad van Vlaanderen. Maar de simpele waarheid is dat de feestzaal in Antwerpen te klein is geworden voor ons feest. En het Sportpaleis is te groot. Althans, voorlopig nog.
Want, beste vrienden, het mag duidelijk zijn: de N-VA groeit! Ik wil jullie niet vervelen met al te veel cijfers, maar ik geef er toch een paar die boekdelen spreken.
Het jaar 2010 sloten we af met 15.799 leden. Het jaar 2011 hebben we afgesloten met 25.483 leden. Dat zijn er net geen 10.000 extra op 1 jaar tijd! Dit was het eindcijfer toen we zoals steeds de ledeninschrijving voor het lopende kalenderjaar in oktober afsloten. We haalden dit jaar dus elke maand 1.000 totaal nieuwe leden binnen. Pessimist als ik ben, zei ik toen aan mijn stafleden dat dit natuurlijk niet kon blijven duren. En intussen heb ik gelijk gekregen. Want in de maand na het aantreden van de regering Di Rupo werden er geen 1.000 nieuwe mensen lid van de N-VA. Neen, er werden meer dan 2.000 nieuwe mensen lid. I.p.v. goed te besturen heeft Elio Di Rupo het terugdringen van de N-VA als eerste doel van zijn regering gesteld. Welnu, het schijnt niet echt te lukken. Ik zou Elio Di Rupo aanbevelen om het nog harder te proberen. Zoals hij het doet, kunnen we er alleen maar beter van worden.
Het jaar 2010 sloten we af met 225 lokale N-VA-afdelingen. Het jaar 2011 hebben we afgesloten met maar liefst 292 lokale N-VA-afdelingen. Op een totaal van 308 Vlaamse gemeenten betekent dat dus dat we nu al in 95% van Vlaanderen actief zijn. En onze mensen op het terrein zijn volop bezig om ook in die laatste gemeenten een N-VA-werking uit de grond te stampen. Van die 292 afdelingen zijn er al 219 die beslist hebben om zelfstandig deel te nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen van oktober. En er zijn nog heel wat afdelingen die de beslissing nog moeten nemen.
Alle 233 afdelingen hebben een eigen lokale N-VA-website gemaakt, dat is 80% van al onze afdelingen. In heel het jaar 2011 werden er ook maar liefst 653 huis-aan-huis-folders verspreid door onze afdelingen: in totaal vielen er een kleine 7 miljoen exemplaren in de Vlaamse brievenbussen. En mijn medewerkers hebben me verteld dat dit aantal flink blijft stijgen. Kortom, beste vrienden, ik kan jullie alleen maar aanmoedigen om op deze ingeslagen weg resoluut voort te gaan. Blijf aan die kar trekken! Dit jaar meer dan ooit. Ik moet jullie niet vertellen hoe belangrijk het is voor een partij om ook lokaal zo sterk mogelijk politiek verankerd te zijn. Om het met enige pretentie te zeggen – we mogen dan in Gent zijn, ik blijf ene van ’t stad – ik zou hier volgend jaar graag een speech houden voor een zaal vol gemeenteraadsleden, schepenen en burgemeesters. Ga ervoor mensen!
MAAR, beste mensen, laat me toch ook een grote MAAR uitspreken. Ik wil jullie allemaal tegelijk waarschuwen. Ondanks onze sterke groei hebben wij op lokaal vlak nog een heel grote achterstand op de traditionele partijen. En we gaan die achterstand heus niet in 1 verkiezing kunnen wegwerken. Zij die dat denken, dwalen. Ik roep jullie allemaal op om realistisch te blijven: geloof in jullie eigen kracht – onderschat nooit de kracht van onze overtuiging – maar blijf realistisch in jullie doelstellingen. Onze ambitie moet zijn om minstens een flink deel van die achterstand ten opzichte van de traditionele partijen in te lopen. Ik ben er zeker van dat we dat kunnen. En wees gerust, dat zal sowieso al een serieuze schokgolf door Vlaanderen teweegbrengen. Waarom denkt u dat die traditionele partijen tegenwoordig allemaal zo fel naar ons uithalen? Simpelweg omdat ze allemaal bang geworden zijn van de N-VA. Omdat ze vrezen voor het verlies van hun macht. Ik ken zelfs een plaats aan de Schelde waar de traditionele partijen op elkaars schouders kruipen om toch maar de kracht van de verandering, de kracht van de N-VA, af te houden. Om toch maar hun postjes veilig te stellen.
Dat brengt mij meteen bij mijn tweede waarschuwing van de avond. Ooit moest ik in een populair TV-programma tien foto’s van uitwerpselen herkennen. Ik kende er 9 van de 10 (alleen een fossiel uitwerpsel van een dinosaurus ontging me). Dat verbaasde iedereen en daarom zei ik: “Als je er elke dag zoveel van naar je kop krijgt gesmeten, dan leer je daar wel iets van.” Beste vrienden, geloof me vrij, jullie gaan daar allemaal specialisten in worden! Luister daarom naar mijn advies en doe precies wat jullie nu allemaal doen: lach daar mee. We gaan van de traditionele partijen nog heel veel bagger over ons uitgekieperd krijgen, het ergste moet nog komen. Maar, lach daar mee a.u.b.! Laat het zeker niet aan je hart komen, laat dat niet leiden tot een verbitterde of verzuurde toon. Denk op zulke momenten gewoon aan de vele mensen die ons steunen. Sta met een glimlach in de Wetstraat. Sta met een glimlach in de Dorpstraat. En blijf ons eigen positieve verhaal vertellen. Het project van de N-VA is een warm en positief project! Een project van verandering. Ja, beste vrienden, de N-VA is de kracht van de verandering! Nu meer dan ooit!
De traditionele partijen in Vlaanderen hebben, zoals jullie weten, helaas een andere keuze gemaakt.
Zij hebben bewust gekozen om het status quo te behouden: “Un pays stable”, niet toevallig de verkiezingsslogan van de PS. Geen verandering, maar vastklampen aan het onhoudbare. Zelfs De Morgen moest over het regeerakkoord concluderen dat de PS het weer doet: “Geen enkele linkse partij in Europa kon zoveel binnenhalen in dergelijke crisistijden.”
De Vlaamse traditionele partijen hebben bewust gekozen: om samen met de PS te gaan spookrijden op de Europese snelweg; om de aanbevelingen van Europa niet uit te voeren; om de Europese commissaris Olli Rehn in zijn gezicht uit te lachen; om een begroting op te stellen met 3/4° belastingsverhogingen en slechts 1/4° besparingen. Zij hebben er bewust voor gekozen om de Vlamingen die werken, sparen en ondernemen, nog verder als citroenen uit te persen, ook al torsen we nu al de hoogste belastingdruk van heel Europa. (ironisch: ze kloppen zich op de borst dat de NBB aangeeft dat zij tenminste structurele maatregelen hebben genomen; belastingen zijn altijd structureel natuurlijk. Wij hebben toch iets anders in gedachten als we spreken over structurele hervormingen…)
De Vlaamse traditionele partijen hebben er eveneens bewust voor gekozen om een federale regering te vormen die in Vlaanderen niet eens een meerderheid heeft en dus ook geen democratische legitimiteit. Een “staatsgevaarlijke” regering, zoals de Europese president het ooit omschreef. I.p.v. samen met de N-VA schouder aan schouder te knokken voor Vlaamse autonomie en goed bestuur, knokken ze nu schouder aan schouder met de PS tegen de N-VA. Zij hebben er daarom bewust voor gekozen om een federale regering te vormen zonder de gewenste Copernicaanse omwenteling, zoals Dehaene terecht aangaf. Vlaanderen moet zich tevreden stellen met een bric-à-brac-staatshervorming, waar we een zeer zware rekening voor mogen betalen in de vorm van nieuwe, bijkomende en voortdurend groeiende geldstromen naar Wallonië, de Franse Gemeenschap en Brussel. De blanco cheque voor Brussel zou wel niet betaald worden vóór de splitsing van BHV –zo riep Hendrik Bogaert onder luid applaus op het CD&V-congres. Intussen is Hendrik Bogaert staatssecretaris en staat de eerste cheque voor Brussel in de begroting, zonder splitsing van BHV.
De traditionele Vlaamse partijen hebben er bewust voor gekozen om hun Vlaams programma te laten vallen. En ze geven hiervoor nu de schuld aan ons. Na zes maanden zitten ze nog altijd te hameren op het feit dat ze zogezegd door ons werden verplicht om deze regering te vormen. Het moet toch zijn dat ze er zelf niet in geloven… En dus hebben wij het gedaan. Feitelijk verwijten ze ons dat de N-VA niet heeft willen deelnemen aan deze catastrofe. Want in hun ogen is dat “verantwoordelijkheid nemen”: zich samen neerleggen bij datgene wat de PS de Vlamingen toelaat. Deze week werd dit door de PS trouwens nog eens fijntjes herhaald in de Kamer: de PS steunt de Vlaamse ministers enkel voor datgene wat in het regeerakkoord staat. De naleving vragen van een wet op de tweetaligheid van topambtenaren die in 2002 is goedgekeurd – ook door de PS trouwens? Ho maar! Die stond niet in het regeerakkoord, en dus gaan we die niet naleven... Voortaan moeten de Vlamingen dus elke wet die ze graag nageleefd willen zien, opnemen in het regeerakkoord. Democratie op zijn Belgisch. Democratie op maat van de PS.
Beste vrienden,
De N-VA heeft een andere keuze gemaakt. Wij blijven kiezen voor de verandering. Echte verandering. Geen cosmetische opsmuk. Geen mooie praatjes over vruchten die in de bomen hangen en vervolgens als rotte appels naar beneden vallen. En wij brengen die verandering in de praktijk met onze twee ministers in de Vlaamse regering. Ik weet niet of u vandaag het rapport van De Standaard zag over de Vlaamse regering. Bij onze ministers stond de duim van de krant omhoog. Twee van de drie realisaties die De Standaard als belangrijkste verwezenlijking beschouwt, komen van Philippe en Geert.
En inderdaad: Als enige regering in dit land kan de Vlaamse regering dankzij onze minister Philippe Muyters zeggen dat ze een begroting in evenwicht heeft! Gisteren nog geraakte bekend dat België 2011 zal afsluiten met een tekort van 4% van het BBP. Welnu, dit zal niet aan Vlaanderen liggen, want de Vlaamse regering had zelfs een klein overschotje van 100 miljoen euro. Ook inzake activering van werklozen loopt Vlaanderen dankzij onze minister voorop. Federaal zal men pas in 2013 starten met de activering van werklozen tot 55 jaar en pas in 2016 tot 58 jaar, tenminste als de PS dit na de volgende verkiezingen nog steunt. In Vlaanderen daarentegen zullen volgende week al mensen tot 58 jaar die plots zonder werk vallen, intensief geholpen worden in de zoektocht naar een nieuwe job. Wij schrijven 50-plussers niet zomaar af! Onze arbeidsmarkt heeft die ervaren mensen immers broodnodig. De N-VA maakt in Vlaanderen eveneens werk van een slagkrachtige overheid. Want als we eerlijk zijn, ook de deelstaten moeten werk maken van een slanker overheidsapparaat. Maar onze minister Geert Bourgeois doet dat ook. Een geleidelijke afslanking van de provincies, vermindering van de planlasten van de lokale overheden, en besparingen op het Vlaamse overheidsapparaat: 4% op loonkosten, 7,5% op werkingskosten, 30% op consultancy, 30% op communicatie. Dat levert Vlaanderen elk jaar opnieuw 216 miljoen euro op of een totaal van 1 miljard besparing over de legislatuur.
En ja, Vlaamse politici besparen ook op zichzelf: onze Jan Peumans was de allereerste parlementsvoorzitter die een flink deel van zijn loon afstond, de anderen zullen hem daarin pas nu schoorvoetend volgen. Onze ministers hebben hun kabinetten met maar liefst 40% afgeslankt. In Vlaanderen praten wij immers niet alleen over besparen, wij doen het ook! Philippe, Geert, Jan, bedankt voor het goede werk. Doe zo verder. Bewijs dat we het beter kunnen doen als het zelf doen.
Beste vrienden,
Jullie zullen het wellicht al gemerkt hebben de voorbije weken: ook onze parlementsleden zitten niet stil. We zitten federaal in de meerderheid, maar niet in de regering… In een normaal land zou men deze zin niet begrijpen, maar dit is nu eenmaal geen normaal land... Maar voor ik over onze oppositie begin, wil nog even een dikke pluim op onze hoed te steken voor het parlementaire werk dat onze mensen geleverd hebben toen er nog geen regering was. Deze week is immers gebleken dat door de strengere wet op de gezinshereniging – die er dankzij de N-VA gekomen is – er elke maand honderden migranten minder naar België komen. Het zegt veel over een land als blijkt dat de beste wetten gestemd worden op het moment dat er GEEN regering is. Het zegt veel dat de beste wetten gestemd worden MET de steun van de N-VA en ZONDER die van de PS. Het zegt veel dat de beste wetten gestemd worden MET een Vlaamse meerderheid en met een Franstalige minderheid. Het mag ook eens een keertje andersom zijn, nietwaar. Proficiat aan onze parlementsleden die dit gerealiseerd hebben!
Nu er wel een regering is, kunnen we geen goede wetten meer gestemd krijgen. De PS zal het de Vlaamse partijen in de regering verbieden. Maar ze zijn van ons daarmee niet af. De Vlamingen kunnen rekenen op onze waakzaamheid. Goed dat de N-VA er is. Of anders was het koningshuis weeral eens ontsnapt aan besparingen. Dan kon de koning ook dit jaar nog eens een nieuw zeiljacht kopen, of nog een extra buitenverblijf misschien. Terwijl ondertussen de Vlaamse middenklasse, de mensen die werken, als citroenen worden uitgeperst door de regering Di Rupo. Uit eerlijke schaamte – na het knappe oppositiewerk van onze federale parlementsleden – heeft de koning uiteindelijk zelf een geste moeten doen.
Beste vrienden, geloof me vrij, de N-VA is klaar om stevig oppositie te voeren tegen deze minderheidsregering. Intussen blijven wij mee aan het roer staan van onze eigen gemeenschap en blijven wij Vlaanderen zo goed mogelijk besturen. En de volgende jaren hopen wij ook op het lokale niveau zo veel mogelijk steden en gemeenten mee te besturen. De N-VA is de kracht van de verandering en wij gaan door tot ze er komt! Ons verhaal is niet teneinde, we zijn nog maar pas begonnen. En we gaan door!
Beste Vrienden,
Ik heb u daarnet gewaarschuwd om vooral niet zuur te worden door alles wat er gebeurt. Beste manier om dat te doen, is een feestje bouwen. Laat ons dat vanavond onverwijld doen. Traditiegetrouw hebben wij ook dit jaar een speciale gast-DJ die het feest in gang zet. Dit jaar is dat overigens voor het eerst een vrouwelijke gast-DJ, met name de fractievoorzitter in de Senaat: Liesbeth Homans. En zoals steeds is er gevraagd om een boodschap te verstoppen in de gekozen platen: Het nummer “Meet Me Halfway” van de Black Eyed Peas: dat herinnert eraan dat de N-VA wel degelijk bereid was om een eind tegemoet te komen aan de wensen van de andere partijen aan de onderhandelingstafel. Maar … we wilden dat niet doen ten koste van eender welk prijskaartje. Anderen lieten Vlaanderen echter dik betalen. Vandaar ook het nummer “Price Tag” van Jesse J.
Lichtpunt voor onze staf is wel dat de hondse dagen van de eindeloze onderhandelingen achter de rug zijn: of "Dog Days Are Over” zoals Florence and The Machine zingt. En aan het einde van die rit, kunnen wij tenminste nog recht in de spiegel kijken naar de “Man in the mirror”. Da’s dan weer een nummer van Michael Jackson. Beste vrienden, ik nodig jullie allemaal uit: wie Liesbeth aan het werk wil zien – en wie graag de benen strekt op de dansvloer – die moet mij direct volgen naar de zaal hiernaast. In deze zaal kan u blijven om een glaasje te drinken, een hapje te eten (voor de gelukzakken onder u die niet moeten diëten) of rustig bij te praten in het loungegedeelte.
Wat u ook doet vanavond, ik wens u veel plezier. Geniet ervan! En gelukkig Nieuwjaar!
Ik dank u.
Bart De Wever
Voorzitter N-VA
Een reactie posten