Tussenkomst Karel in het parlement in verband met aanpassing wet levensverzekeringen.
Het parlement keurde een nieuwe wet goed die het mogelijk maakt om zelf de begunstigde van uw levensverzekering aan te duiden, wanneer er geen bevoorrechte erfgenamen zijn.
In de huidige standaardcontracten staat doorgaans, dat de begunstigden in dat geval de "wettelijke erfgenamen" zijn, bv een verre achterneef in Amerika, terwijl de verzekeringnemer zijn levensverzekering eigenlijk wil overlaten aan bv zijn testamentair begunstigde partner.
Mijnheer de voorzitter, heren ministers, collega’s,
Erfenissen zijn dikwijls een bron van betwistingen en ruzie tussen erfgenamen. Uit een enquête blijkt dat bij 4 op de 10 ondervraagden, die ooit met erfenissen te maken hadden, dat uitdraaide op ruzie en in de meerderheid van de gevallen resulteerde het zelfs in een blijvende ruzie tussen familieleden.
Waarover gaat het? Jan heeft kinderen. Hij heeft geen reservataire erfgenamen en woont al dertig jaar samen met zijn levenspartner. Hij heeft zijn spaargelden in een levensverzekeringscontract gestoken. Dat voorgedrukt contract bepaalt dat in geval van overlijden de begunstiging van het contract voor de echtgenote, de afstammelingen of, bij gebreke daaraan, de wettelijke erfgenamen is. Hij heeft echter een testament en dat testament bepaalt dat het voordeel naar zijn levenspartner gaat. Dat belet niet dat de verzekeringsinstelling het voordeel van het contract aan de wettelijke erfgenamen toekent.
Om die situatie recht te zetten, heeft de testamentair begunstigde persoon geen andere keuze dan een rechtszaak te starten, met alle kosten van dien. Het wetsontwerp beoogt die situatie te vermijden. Het ontwerp werd ons overgezonden door de Senaat, waar het unaniem werd goedgekeurd.
Wat houdt het wetsontwerp in? Wanneer de door de verzekeringnemer aangewezen begunstigde overleden is, zal de winstbeschikking die de overledene in zijn testament kenbaar heeft gemaakt, primeren op de erfopvolging. Dat houdt in dat de verzekeringsprestatie verschuldigd is aan de nalatenschap van de verzekeringnemer. Er is een overgangsperiode bepaald van twee jaar om de verzekeraars de mogelijkheid te bieden de lopende verzekeringsovereenkomsten gesloten vóór de inwerkingtreding van de wet, in overeenstemming te brengen met de wet.
Er was in de commissie grote eensgezindheid over het opzet en de inhoud van de wet. Er ontspon zich een boeiende discussie over de overgangsperiode van twee jaar. Volgens een aantal collega’s is die periode te lang. College George diende ter zake een amendement in, aangevuld met een subamendement van de N-VA, om te komen tot een snellere toepassing van de nieuwe wet. Ook de PS en CD&V dienden een aantal amendementen in. Die amendementen haalden het echter niet na advies van de Orde van Notarissen en Assuralia.
Uiteindelijk werd de wet met grote meerderheid goedgekeurd door de commissie. Tot zover het beknopte verslag van de werkzaamheden in de commissie voor het Bedrijfsleven.
Een reactie posten