Onderwerp: De Trein met een handicap heeft 24 u vertraging !
Geachte mevrouw,
Geachte heer,
Ik verwijs naar uw actie "De trein met een handicap heeft een vertraging van 24 u". Hieromtrent heb ik de bevoegde minister voor Overheidsbedrijven zopas geïnterpelleerd op 17.11.2010. Ik maak u graag mijn tussenkomst en haar antwoord in bijlage over.
Naast het feit dat een gehandicapte zich 24 u vooraf moet melden, moeten zij zich in het station aanmelden op de "Dienst Goederen".
Ook dit is onwaardig.
Met oprechte groeten ,
Karel Uyttersprot
Volksvertegenwoordiger
0497/522 800
12 Vraag van de heer Karel Uyttersprot aan de minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven over "de dienstverlening van de NMBS aan andersvaliden" (nr. 434)
12.01 Karel Uyttersprot (N-VA): Mevrouw de voorzitter, mevrouw de minister, ik weet dat de NMBS bijzondere inspanningen doet om andersvaliden te helpen. Eergisteren was ik er getuige van hoe een blinde medepassagier op de trein, een jongedame, in het Centraal Station moest afstappen en geholpen werd naar het volgende perron. Toch zijn er een aantal aberraties in de dienstverlening. Zo zijn andersvaliden verplicht zich 24 uur op voorhand te melden aan het station waar zij willen opstappen. Het was ook zeer merkwaardig te vernemen dat zij zich moeten melden bij de dienst goederen.
Ik heb dat van twee getuigenissen. Het gaat onder meer om de stations Roeselare, Kortrijk, Gent en Oostende. Ik vind dat een vreemde vaststelling. Kan dat niet op een andere manier? De betrokkenen hebben daarmee toch wel problemen. Zich 24 uur voordien aanmelden als men een trein wil nemen, is een zeer lange periode voor iemand die zeer courant reist. En bovendien moeten zij zich aanmelden bij de dienst goederen. Ik weet wat de achterliggende reden is. Rolstoelpatiënten moeten bijvoorbeeld worden geholpen via een lift of door manoeuvres om in de trein te geraken, maar het getuigenis waarover ik beschik is van twee blinde personen, en dat is toch merkwaardig.
12.02 Minister Inge Vervotte: Mevrouw de voorzitter, mijnheer Uyttersprot, ik wil eerst opmerken dat, toen wij de onderhandelingen over beheersovereenkomsten hebben gevoerd, wij daaraan bijzonder veel aandacht hebben besteed. Dat kwam door mijn vorige ervaring bij Welzijn en Gezondheid, waar ik specifiek met gehandicaptenbeleid bezig was. Ik vond ook dat personen het recht hadden zoveel mogelijk te worden geïntegreerd in de samenleving, en dat het openbaar vervoer daarvan een deel uitmaakt.
Daarom hebben wij toen een ambitieus plan opgesteld, dat echter tegelijkertijd beperkingen heeft en zal blijven hebben. Wij hebben hierover lang gediscuteerd, maar wij moeten ervoor zorgen dat personen die ergens naartoe gaan ook kunnen worden teruggebracht. Men vraagt immers vaak waarom er een centralisatie is voor de verschillende stations. Ik wil het niet meemaken dat iemand op de trein blijft zitten omdat er in dat station op dat moment geen assistentie is. Dat zijn grote drama’s die vele gevolgen kunnen hebben. Men moet dus altijd kijken of er een aantal operationele aangelegenheden zijn die soms complexer zijn dan op het eerste gezicht: wat kan daar nu zo moeilijk aan zijn?
Er is natuurlijk ook de inzet van de betrokkenen zelf. Dat is natuurlijk nog iets anders dan de gegarandeerde dienstverlening van de NMBS. De afspraken die wij hebben gemaakt, gingen duidelijk over gegarandeerde dienstverlening. Wij moeten zeker zijn dat de persoon die op en van de trein komt zijn bestemming haalt, en ook terug kan.
De assistentie van personen met beperkte mobiliteit, van de eerste tot de laatste trein en 7 dagen op 7, wordt momenteel georganiseerd in 114 stations indien de reiziger vooraf zijn aanvraag doet. Vroeger was dat veel beperkter. Ik weet het niet meer van buiten. Wij hebben een hele uitbreiding gekend. Wij hebben het aantal stations enorm uitgebreid. Een mobiele ploeg wordt ter beschikking gesteld. Wij hebben daar specifiek mensen op gezet om daar voor te zorgen.
Daarnaast zijn er stations, waarvan wij weten dat er een praktijk ontstaat waarbij de mensen elkaar kennen. Zij helpen elkaar als het mogelijk is. Dat gebeurt ook en dat moeten wij natuurlijk ook ten volle blijven onderschrijven. Wij zullen nooit zeggen dat iemand die het uniform draagt van de NMBS zonder uniform van special-care, dat hij dit niet mag doen. Dat gaan wij natuurlijk nooit doen. Het is wel duidelijk dat gegarandeerde dienstverlening een aantal afspraken inhoudt. De goodwill die er is op het terrein, onderschrijven wij, wanneer dit niet in contradictie komt met andere richtlijnen die er zijn inzake veiligheid, inzake operationaliteit, om er maar een paar te noemen.
Om assistentie op maat te krijgen, raadt de NMBS aan betrokken personen aan om hun reis 24 uur op voorhand te reserveren, hetzij via callcenter, hetzij via een online reservatieformulier. Door vooraf hulp te reserveren, is de persoon met beperkte mobiliteit na bevestiging door het callcenter ook zeker dat de stations van vertrek, aansluiting en bestemming degelijk toegankelijk zijn en dat de voor hem aangepaste dienst kan worden verzekerd.
Het wordt aangeraden om dat te doen. Er wordt altijd naar oplossingen gezocht. U moet ook weten dat er een aantal mensen zijn die een zelfde rit op vaste tijden doen. Dat is ook de reden waarom men zegt dat als men het toch op voorhand weet, van de moeite te doen om het op voorhand te laten weten. Het kan dan beter ingepland worden in de personeelsplanning. Er moet natuurlijk personeel op gezet worden.
Wanneer de persoon met beperkte mobiliteit niet in staat is om de assistentie 24 uur op voorhand te reserveren, zal de NMBS uiteraard haar best doen om hem in de mate van het mogelijke hulp te bieden zodat hij in de best mogelijke omstandigheden kan reizen. Een onmiddellijke hulpservice die aangepast is aan de specifieke noden van de klant, kan in dat geval niet worden gegarandeerd. Dat is het verschil met de werkelijke garantie op maat en al de rest waar ik naar verwezen heb.
De reservering van assistentie garandeert de persoon met beperkte mobiliteit een aangepaste hulpverlening en dit ook op het moment dat hij het verkiest, dus niet alleen binnen bepaalde uren ter zake werden afspraken gemaakt. Het is niet de bedoeling van de NMBS om een belastende maatregel op te leggen, maar wel om de personen met beperkte mobiliteit een kwaliteitsvolle dienst en dito reis aan te bieden op maat van zijn vraag en niet aanbod gestuurd. Dat is de wijziging die wij hebben proberen door te voeren.
Ik heb geen antwoord op uw vraag inzake goederen. Ik zal het eens vragen. Ik kan mij inbeelden dat dit raar overkomt. Anderzijds moeten wij ook bekijken wat er realistischer wijze mogelijk is. Indien mogelijk zullen wij kijken of hierop een antwoord kan worden geboden. Ik kan mij inbeelden dat dit niet echt de meest galante oplossing is.
12.03 Karel Uyttersprot (N-VA): Ik dank u, mevrouw de minister, voor uw duidelijk antwoord.
Wat de goederen betreft, zou ik een suggestie willen doen. In plaats van die mensen zich te laten aanbieden bij de goederen zouden zij zich kunnen aanbieden aan het loket zodat de dienst goederen kan worden verwittigd.
12.04 Minister Inge Vervotte: Ik zal uw suggestie meenemen, maar ik durf daarover geen uitspraken te doen omdat er duidelijke taakafspraken zijn. Ik zal uw voorstel meenemen.
Karel Uyttersprot
Volksvertegenwoordiger N-VA
17.11.2010
Een reactie posten