Willy De Waele : Open Brief aan de Vlaamse Partijvoorzitters

vrijdag 12 augustus 2011



Willy DE WAELE (O-VLD) (voorheen) burgemeester van Lennik schreef de Vlaamse partijvoorzitters een open brief, daarin roept hij de Vlaamse partijvoorzitters op om niet te onderhandelen over de Nota-Di Rupo. Ze stappen mee in de Franstalige logica en daarna is er geen weg meer terug. De Vlamingen moeten zich niet laten gijzelen.

Ik geef het hier weer :"Zonder commentaar".

De tekst kan je natuurlijk ook vinden op zijn eigen weblog WillyDW, bij Doorbraak.org, Pro Flandria, Politics.be, LVB.net, het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen en nog heel wat andere webstekken.


Willy Dewaele roept Vlamingen op niet te onderhandelen over de Nota-Di Rupo

Aan mevrouw Caroline GENNEZ
Aan de heer Wouter BEKE
Aan de heer Alexander DE CROO
Aan de heer Wouter VAN BESIEN

Voorzitters van de onderhandelende
V L A A M S E P O L I T I E K E P A R T I J E N
________________________________________________________

Geachte,

Het zal u gekend en bekend zijn dat de grondwet de federale staat ingedeeld heeft in gewesten, gemeenschappen en taalgebieden die territoriaal afgebakend zijn; iedere gemeente behoort tot een taalgebied.(de eerste vijf artikelen van de grondwet); De kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde staat haaks op deze grondwettelijke indeling en omdat deze zich uitstrekt over twee gewesten, gemeenschappen en taalgebieden. De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde is dus het logische gevolg van de indeling van de federale staat in gewesten, gemeenschappen en taalgebieden die territoriaal afgebakend zijn; daaromtrent kan niet worden onderhandeld, laat staan gecompenseerd.

De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde heeft geen communautair aspect zoals te pas en te onpas wordt verkondigd, maar iets dat een rechtstaat fundamenteel en veel dieper raakt: het respect voor de grondwet.

Als een democratisch gekozen meerderheid wetten goedkeurt, als het Grondwettelijk Hof een arrest velt, dan heeft de uitvoerende macht de plicht deze uit te voeren. Onderhandelen daaromtrent is de inhoud en de betekenis van het begrip democratie onderuit halen en de minderheid toelaten haar wil op te dringen.

Het naleven van de grondwet, het afdwingen van de naleving ervan en de uitvoering van een arrest van het Grondwettelijk Hof zijn dientengevolge in het Belgisch staatsverband onmogelijk geworden.

Ik meen mij te herinneren dat uw federale parlementsleden, bij de aanvaarding van hun mandaat, gezworen hebben de grondwet na te leven. Het is echter naïef te geloven dat de Franstaligen zullen bereid zijn het comfort van het status quo te verlaten; de resolutie van het Waals parlement van 16 juli 2008 laat daaromtrent niet de minste twijfel bestaan.

• Het behouden van de financiële transfers.

• Verzet tegen elke bevoegdheidsoverdracht zonder bijkomende middelen.

• Spreekt zich uit voor een actieve solidariteit met de Franstaligen in de rand.

• Aansluiting van de randgemeenten bij het Brussels gewest.

• In- en uitschrijvingsrechten bij verkiezingen.

• Bevoegdheden voor de Franstalige gemeenschap in Vlaanderen.

• Eist dat Vlaanderen de conventie over de minderheden goedkeurt.

• Zegt zijn vertrouwen op in de Vlaamse Kamers van de Raad van State.

DEZE RESOLUTIE IS DOOR ALLE WAALSE PARTIJEN GOEDGEKEURD

Zo ook het “Manifeste pour l’Unité Francophone” van november 2006, ik citeer: “La scission de l’arrondissement électoral de Bruxelles-Hal-Vilvorde, exigée par le Parlement flamand, signifie donc la fin du compromis fédéral belge. Elle est à ce titre non négociable si la frontière linguistique est maintenue dans son état actuel. “, einde citaat.

De Franstaligen zijn het blijkbaar vergeten dat zij in 1932 formeel de tweetaligheid geweigerd hebben hetgeen de facto en de jure de afbakening van de taalgrens voor gevolg had; een bescherming van de ééntaligheid in Wallonië. Die taalgrens moest, zal en mocht maar in één richting ondoorlaatbaar zijn: VAN VLAANDEREN NAAR WALLONIE.

Aan de voorzitters van de V L D en de S P a herinner ik de handtekening onder de gezamenlijke verklaring van 13 mei 2004 (zie bijlage) van de burgemeesters met ondermeer uw gewezen partijvoorzitters Dirk STERCKX, en Steve STEVAERT.

In deze gezamenlijke verklaring was duidelijk afgesproken dat Vlaanderen voor de splitsing van de kieskring geen prijs dient te betalen. PACTA SUNT SERVANDA ?

Bij de voorgestelde splitsing van het gerechtelijk arrondissement blijft de formateur ostentatief uitgaan van Franstalige georganiseerde rechtsbedeling in Vlaanderen; andermaal het behoud en bestendigen van voorrechten.

DOOR HIEROMTRENT TE ONDERHANDELEN ERKENT U EXPLICIET DAT IN DIT LAND DE GRONDWETTELIJKE TERRITORIALE INDELING, ZONDER COMPENSATIES VOOR DE FRANSTALIGEN, NIET MEER LANGS DEMOCRATISCHE PARLEMENTAIRE WEG KAN GEREALISEERD WORDEN.

Wilfried MARTENS, één van de vaders van deze constructie, erkent in zijn memoires, ik citeer:….. Wegens de vele grendels zullen de Vlaamse politici afhankelijk zijn van de goodwill van de Franstalige collega’s, wanneer zij de werking van de Belgische staat op de Vlaamse noden willen afstemmen. Daarbij bestaat het gevaar dat zij door de Franstaligen telkens zouden worden gedwongen tot het betalen van een prijs, in ruil voor het verkrijgen van hun fiat.

Ter informatie: voor de verkiezingen voor het Europese Parlement van 7 juni 2009 konden kandidaten uit 64 gemeenten van de WAALSE KIESKRING en het FRANSE KIESCOLLEGE in 35 Vlaamse Brabantse gemeenten aan de kiezer worden voorgesteld: het omgekeerde is niet mogelijk.

Mag ik u er aan herinneren dat sinds het ontstaan van de Belgische staat de Vlamingen de actieve verfransing van Vlaanderen ondergaan. De taal- en administratieve faciliteiten in de zes randgemeenten zijn het tastbare bewijs van het onvermogen en de onwil (onkunde) van de Franstaligen om zich aan te passen aan de taal- en de cultuurgemeenschap waar zij in volle vrijheid gekozen hebben te verblijven.

Charles ROGIER, de eerste premier van de nieuwe Belgische staat, liet daaromtrent geen twijfel bestaan met zijn brief aan de minister van Justitie, ik citeer: "Les premiers principes d’une bonne administration sont basés sur l’emploi exclusif d’une langue et il est évident, que la seule langue des Belges doit être le Français. Pour arriver à ce résultat, il est nécessaire que toutes las fonctions, civiles et militaires, soient confiées pour quelques temps à des Wallons; de cette manière les Flamands, privés temporairement des avantages attachés à ces emplois, seront contraint d’apprendre le Français et l’on détruira, peu à peu l’élèment germanique en Belgique".

Het is een illusie te geloven dat in de geesten van de Franstaligen iets zou veranderd zijn; ik citeer D. REYNDERS, federaal vice-premier – 7 juni 2007 :"S'IL Y A UNE PATRIE À DONNER AUX FRANCOPHONES, S'IL Y A UNE PATRIE À LEUR FAIRE AIMER, C'EST UNE PATRIE FRANCOPHONE, UNE BELGIQUE FRANCOPHONE".

De grenzen van de deelstaten en de integriteit van de taalgebieden kunnen enkel nog gewaarborgd worden door het afschaffen van de taalfaciliteiten, die reeds decennia misbruikt worden om Vlaams Brabant doelbewust te verfransen. De Vlaamse migratie naar Wallonië heeft nooit een actieve vervlaamsingspolitiek in het zuiden des lands voor gevolg gehad; de Vlamingen hebben zich, zoals het hoort, aangepast aan taal en cultuur van hun gastgemeenschap.

Wanneer gaat u nu eens voor altijd het Belgisch denkkader verlaten en u op dezelfde lijn stellen van uw Franstalige homoniemen die in de eerste plaats opkomen voor de belangen van hun volk, hun gewest en hun gemeenschap en pas het Belgische denkkader hanteren voor zover het in hun financiële kraam past.

De kern van het probleem is dat de Franstaligen er blijven van uitgaan dat heel België, dus ook Vlaanderen hun eigendom is, terwijl de Belgische staat uiteengevallen is in twee democratieën met diametraal tegengestelde inzichten, belangen en oplossingen.

De geschiedenis zou u moeten leren dat de Walen in tempore non suspecto openlijk opkwamen voor hun Franse identiteit. De Luikenaar, Emile DUPONT, ondervoorzitter van de Senaat, verkondigde op 9 maart 1910 in de openbare vergadering van deze assemblee: "Vive la séparation administrative".

In 1912 schreef Jules DESTREE in zijn brief aan het staatshoofd sur la Séparation de la Wallonie et de la Flandre, "Sire, er zijn geen Belgen".

Het unitaire Belgisch bestuursmodel is niet ontwricht door een zelfzuchtig en inciviek Vlaanderen, maar door de Franstalingen die zich tegen deze structuur keerden van het ogenblik af dat zij deze staat niet meer eigenmachtig konden besturen en overheersen.

De Belgische binding wordt nog gehandhaafd omdat de Franstaligen bijzonder veel baat hebben bij de ondoorzichtige financiële Vlaamse solidariteit. Valt dit financieel infuus weg door meer budgettaire transparantie en verantwoordelijkheid voor de eigen ontvangsten dan zal voor hen ook het federale België niet meer nodig zijn. De nota van formateur E. DI RUPO is de perfecte vertaling van deze filosofie. Door de onderhandelingspoort open te zetten zult u de Franstaligen toelaten deze politiek verder te organiseren en hun voorrechten verder uit te bouwen en te bestendigen. Maakt u zich geen enkele illusie: "Het zal nooit genoeg zijn".

Mevrouw en heren voorzitters zolang de Franstaligen, in het bijzonder de Francofonie in en rond Brussel, niet tot het inzicht komen dat zij moeten afzien van hun voorrechten, zowel communautair als sociaal-economisch is iedere onderhandeling tijdverlies en kan enkel leiden tot het zoveelste compromis dat in zich de kiemen zal dragen van een nieuw conflict.



De Frankfurter Algemeine vat het bondig samen, ik citeer: "Hat ein Staat, dessen französischsprachiger Teil sich von der Niederländisch sprechenden Bevölkerung gigantisch alimentieren lässt, aber deren Kultur und Historie ostentativ ignoriert, nicht seine Existenz verspielt ?"

Met hoogachting,

W i l l y
D E W A E L E


Ere burgemeester

Comments

3 Responses to "Willy De Waele : Open Brief aan de Vlaamse Partijvoorzitters"

Anoniem zei 16 augustus 2011 om 12:15

Een mooie oogopener. Het wordt dringend, maar dan ook echt dringend tijd, dat wij als Vlamingen eens opkomen voor onze belangen en zorgen dat we verkrijgen waar we recht op hebben. Het kan toch niet dat wij door een politieke elite vertegenwoordigd worden die onze basisrechten systematisch verkwanselt. Vlamingen worden sinds jaar en dag gegijzeld door een minderheid die er in slaagt om ons te pluimen waar we bij staan. Er staat nooit niks tegenover. Hoe is zoiets toch mogelijk? Het is eenrichtingssolidariteit in zijn puurste vorm. Ik vraag me ook af hoe het kan dat zoveel Vlamingen de problemen blijven ontkennen. Gewone mensen. Maar even goed bepaalde BV's die duidelijk in hun eigen ideale wereld leven en België in haar huidige toestand blijven verheerlijken. Des te beter mensen er financieel voorstaan des te moeilijker lijkt het vaak om ze te laten inzien dat de zaak serieus stinkt en dat we dit niet kunnen blijven steunen.

Backaert Michel zei 26 augustus 2011 om 02:35

Met deze open brief ben ik honderd procent akkoord. Dat hebt u klaar en duidelijk gesteld.
Hopelijk komt er dringend een positieve reacte van alle partijvoorzitters en hun kiezers en nadien eveneens van hun wettellijk gekozen vertegenwoordigers. Ik wens u met uw tekst uiteraard heel veel succes.

Michel Backaert zei 26 augustus 2011 om 17:04

U hebt uiteraard honderd procent gelijk. Dat hebt u klaar en duidelijk gesteld.
Hopelijk zullen de Vlaamse kiezers en hun leiders en nadien hun democratisch verkozen vertegenwoordigs er iets van opsteken. Vlamingen mogen en kunnen geen zakken blijven.

Een reactie posten

Karel Uyttersprot (soms) On Twitter

Goeie Vlaamse Twitteraars

De verandering begint in Denderbelle - Lebbeke - Wieze

 

DENKEN–DURVEN–DOEN




Dagelijks worden wij geconfronteerd met de problemen en zorgen van ondernemers, medewerkers, werkzoekenden, ... Dit zette mij aan het denken.

In plaats van langs de zijlijn te blijven staan, heb ik een boeiende job opzij gezet om via de politiek mee te timmeren aan een beleid van durven.

Als oplossing om uit de puinhoop te geraken, ben ik van oordeel dat een grondige staatshervorming dringend nodig is om zo de problemen, zoals een drastische hervorming van justitie, werkgelegenheid en jobs, echt betaalbare pensioenen, veiligheid en ondernemerschap, ... aan te pakken.
Dit wil ik doen.

Berichtenarchief