Beschouwingen bij 2010 - deel 3.

Beschouwingen bij 2010 (3)

Persoonlijk

Ook persoonlijk was 2010 een bewogen maar boeiend jaar.

Onze oudste dochter Katelijne stapte in het huwelijksbootje met Steven; het kerkelijk huwelijk volgt in 2011. Wij kregen twee schattige kleindochters bij, Isolde (dochtertje van Goedele en David) en Helena (dochtertje van Katelijne en Steven), dit breng , samen met onze fantastische kleinzoon Zeger, de teller op 3.

Op professioneel vlak ging alles voor de wind.

Als gedelegeerd bestuurder van Voka Kamer van Koophandel Oost-Vlaanderen kon ik terugkijken op een flinke organisatie met 55 medewerkers waarbinnen ik reeds 25 jaar actief was.

Op politiek vlak was ik in Lebbeke vele jaren bestuurslid aanvankelijk bij de Volksunie en later binnen N-VA Lebbeke . Goedele is in onze gemeente gemeenteraadslid voor N-VA.

Tot ik in op een vrijdagnamiddag in april 2010, ik was toen voor een colloquium in Londen, telefoon kreeg, eerst van oud-Voka kompaan en vriend Philippe Muyters, en nadien van voorzitter Bart De Wever. Open VLD had de regering laten vallen wat leidde tot nieuwe verkiezingen, "en of ik geïnteresseerd was in een plaats bij de top van de lijst?"

Plaats één was voor een wit konijn, “Charlie Chaplin” genoemd, twee moet een vrouw zijn (Sarah Smeyers) en ik zou op plaats drie komen. Uiteraard wou ik vooraf weten wie dit wit konijn was. Bart deelde mij dit strikt vertrouwelijk mee maar het moest nog enkele dagen strikt geheim blijven. Ondertussen is het genoegzaam bekend dat N-VA met Siegfried Bracke een bijzondere kandidaat binnenhaalde.

Ik vroeg enige bedenktijd maar veel tijd om na te denken was er niet. Reeds ’s anderdaagsmiddag, het was toen zaterdag, had ik, na overleg met Marleen en de kinderen, de beslissing genomen.

Ik zou het doen.

Al van in mijn jeugd was ik met politiek en de Vlaamse Beweging begaan. Als 16-jarige binnen VUJO, aan de Universiteit binnen het VNSU, later bij de Volksunie te Lebbeke. Bij het uiteenvallen van de VU was ik mede-initiatiefnemer voor N-VA Lebbeke.

Dit aanbod was een unieke kans; plaats 3 werd aangezien als een strijdplaats ! Op 13 juni haalden wij geen drie maar zes zetels binnen !! Gezien de onverenigbaarheid van mijn job bij Voka met een politiek mandaat, had deze keuze ook consequenties.

Ik trad terug uit de organisatie die ik jarenlang met hart en ziel had geleid in nauw overleg met de Voka voorzitter en het bestuur. En er was geen weg terug, ook niet als het niet zou lukken.

Maar het lukte !

Een bewuste keuze, voor een groot deel ingegeven door het hart, een keuze die ik graag maakte, voor een job die ik graag doe. Niet om materiële redenen, maar wel met de kracht van de overtuiging dat er in dit land heel wat moet veranderen, willen wij dit en ons volk, van waar zij ook afkomstig zijn, onze kinderen en kleinkinderen een toekomst bieden.

Dit werd verwoord in de slogan: denken-durven-doen.