Laat ondernemers ondernemen.
Momenteel liggen er in
de Kamer zeven wetsvoorstellen op tafel die het loonbeleid en de vergoedingen en bonussen van de bedrijfsleiders en bestuurders van vennootschappen aan banden willen leggen. De aanleiding tot deze inflatie van voorstellen zijn de soms hoge variabele vergoedingen die aan de topmensen werden of worden toegekend.
Naast minimumlonen voor de werknemers wil men nu dus ook maximumlonen voor de bedrijfsleiding. Vooral de variabele lonen en de vertrekvergoedingen worden geviseerd. Er lopen voorstellen om deze met 80 tot 90% te belasten wanneer zij een bepaald bedrag overschrijden.
Voorbeelden:
- Een PS-voorstel wil dat het variabel loon van de bedrijfsleider van een privé-onderneming of van een autonoom overheidsbedrijf maximum 30% bedraagt van het vaste loon.
- Een CDH-voorstel stelt dan weer dat het variabel loon maximaal 6 keer de vaste maandvergoeding mag bedragen om als fiscaal aftrekbare besteding in aanmerking te komen.
- De PS stelt dan weer voor om in een autonoom overheidsbedrijf de bezoldiging van de bedrijfsleiding te beperken tot 20 maal het mediaanloon in de onderneming.
- Groen! wenst een extra belasting van 25% op hoge jaarbezoldigingen en van 70% op hoge vertrekvergoedingen.
Rechtvaardigheid of juist niet?
Op een ogenblik dat er vanuit het bedrijfsleven verontrustende berichten komen over de toekomst van de industrie in ons land, worden industriële en andere bedrijven belaagd met een overvloed aan nieuwe wetten en beperkingen. Is de keizer-koster weer ontwaakt? Zijn dat voorstellen uit een rechtvaardigheidsgevoel of is het gewoon afgunst?
Opmerkelijk is dat alleen managers en bedrijfsleiders worden geviseerd. Over topsporters, kunstenaars, mediasterren en andere mogelijke grootverdieners wordt niet gesproken. Die verhuizen ook gemakkelijk en snel naar fiscaal aantrekkelijke oorden. Monaco bijvoorbeeld. Ook de topmanagers van niet-commerciële organisaties vallen hier niet onder en zullen evenmin een informatieplicht hebben.
België heeft ongeveer 270.000 ondernemingen. Het overgrote deel (87,5%) telt minder dan 20 werknemers, 10% heeft 20 tot 100 werknemers. Amper 2,2% van het aantal bedrijven (6000) telt meer dan 100 werknemers. Het aantal beursgenoteerde bedrijven bedraagt 135, waaronder de 20 bedrijven die de Bel 20 uitmaken. Voor onze bedrijven is het essentieel dat ze bekwame medewerkers kunnen aantrekken. Wie hard werkt en het bedrijf goed bestuurt moet hiervoor beloond worden.
Eerst Code toepassen
Dit is geenszins een vrijgeleide voor onverantwoorde excessen. Onze beursgenoteerde bedrijven zijn onderworpen aan de 'Code of Corporate Governance', opgelegd door de wet van 6 juni 2010 die vanaf 2011 resultaten moet opleveren. Hierin wordt het remuneratieverslag verplicht gemaakt voor 4 groepen van bestuur en management. Dat gaat over de vergoeding van niet-uitvoerende bestuurders; de verloning van de algemene directeur (CEO) en van het management, de aandelenopties van het personeel en de vertrekvergoedingen voor mensen met een topfunctie. Het variabel loon is in België gemiddeld lager dan in onze buurlanden Nederland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. De bonussen zijn alleen in Nederland lager.
Zou het niet beter zijn dat we eerst de toepassing van Code of Corporate Governance een kans geven, voor we de ondernemingen in een keurslijf van nieuwe wetten gieten?
De uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij de aandeelhouders. Zij dragen de verantwoordelijkheid voor een goed bestuur en voor het aantrekken en behouden van de beste medewerkers. Zij bepalen, in samenwerking met het bestuur, de geldelijke vergoedingen.
Talent kent geen grenzen.
34% van de bestuurders uit de Bel20 hebben niet de Belgische nationaliteit. Het gevaar voor een ‘braindrain’, een verlies aan talent en goed opgeleide managers, is niet denkbeeldig. De voorstellen vatten immers alleen de Belgische ondernemingen en niet de buitenlandse bedrijven die hier actief zijn en exuberante bonussen geven aan hun topmanagement.
Het onderwerpen van onze (beurs)genoteerde bedrijven aan een overdreven aantal maatregelen – zoals ook de quota voor genderdiversiteit – is contraproductief. Het gevaar is reëel dat bedrijven afzien van beursintroductie wegens de regelneverij of dat reeds genoteerde bedrijven vertrekken naar het buitenland. Wij hebben geen behoefte aan pestwetten voor onze ondernemingen.
Een reactie posten