35 jaar Handbalclub Brabo Denderbelle
Wij waren 16 in 1965, juist oud genoeg om een ploeg te beginnen.
Wij, dat waren een aantal Belse jongeren (Ward, Maurice, Jan, Kamiel,..) later aangevuld door een aantal vrienden van Maurice, (Jef, Jean, Pierre, Wilfried, Hubert,...) leerlingen aan het RITO, het huidige KTA, waar handbal geïnitieerd werd op school. Aanleiding tot de oprichting van een handbalploeg was een promotiematch tussen Elita Lebbeke en het Duitse TV Köln, op het Klein Dorp van Belle.
Handbal was nog een buitensport die in 1957 haar roots had in het Luikse.
Voor de promotiematch werden goals en huizenhoge netten aangevoerd uit Lebbeke met de biercamion van Isidoor De Cock. De netten dienden om de Pierkes Bar en het huis daartegenover te beschermen. Initiatiefnemers van de match waren luc en Mark De Decker, vroegere bekenden uit de jeugdbeweging, die ons nadien kwamen overtuigen zelf een ploeg op te richten.
De eerste contacten werden gelegd, een eerste vergadering van het PKO werd bijgewoond in de Berkelder van het Zwambershof te Lebbeke met (nonkel)Jef De Rop, Ward, ikzelf en onze chauffeur van dienst Richard Van Keer.
De ploeg kreeg een onderkomen in de Pierkes Bar, waar wij bij Maria, Pierken en hun zonen en vooral dochters welkome gasten waren. De Pierkes Bar en de hun eigen volkse stijl werden een begrip in de toenmalige handbal wereld. Een van de dochters werd de vrouw van een van de basisspelers en later voorzitter Hubert Verpoest.
Onze eerste aankoop bedroeg in die tijd een 20-tal plastieken wasbakjes, die na iedere match aan de waterpomp werden gevuld. Brabo mocht zich in de keuken wassen en verkleden, de bezoekers werden ondergebracht in de door waterinsijpeling geplaagde bouwvallige schuur. Zij is ondertussen afgebroken.
Op het dorp werden om de maand de lijnen herschilderd, via zelfgemaakte latten, met verf van 't Ros Beiaard. En iedere zondag dienden wij de huizen achter de goals af te schermen met grote netten, vanaf de dakgoot tot op de straat, waar zij vastgelegd werden met kasseistenen. Iedere match of training een uur werk. En tijdens de rust werden er appelsientjes ter verfrissing rondgedeeld, die Ward ontvreemd had in hun winkel.
Onze eerste oefenmatch werd gespeeld tegen Sparta Aalst. Wij reden er heen met de fiets, kwamen bekaf toe, en verloren met 19-1. Maar de voorzitter van Sparta, André Lootens vond ons blijkbaar sympathiek en bezorgde ons dezelfde week onze eerste truitjes. Groen met wit, en gratis.
Onze eerste competitiematch werd gespeeld tegen Ajax Aalst. Een scheidsrechter ontbrak. De voorzitter van Ajax, Petrus Gits, een man op hogere leeftijd leidde de match. Wij wonnen met 18-17. Het zou nog wat duren eer wij de tweede overwinning mochten vieren
Jacques De Bilde was onze eerste sponsor van een trainingspak. Zijn mecanicien, Robert Van Keer had hiervoor bemiddeld. De letters werden er met de hand opgeborduurd.
Jef De Rop werd als voorzitter opgevolgd door Henri Ringoot, niet in het minst omdat hij over een camionette beschikte voor ons vervoer. Dit vervoermiddel zonder banken was weinig comfortabel en niet al te reglementair, en kwamen wij in de buurt van politie of rijkswacht dan doken alle koppen tot onder het raam.
Dit vervoer werd aangevuld met een bereidwillige vader of supporter. Zo ook Herman Wouters, die samen met Francois Van Handenhove en enkele spelers, ons zouden vervoegen naar Ekeren. Francois kende als steeds de weg, zo beweerde hij toch. De spelersversterking kwam toe, lang na het einde van de match en na een omzwerving in Nederland. Wij wonnen de match zonder de versterking en vierden feest op de zolderkamer van het Ekerse lokaal, drie trappen hoog die enkel via een gevarentrap kon worden bereikt.
In Grembergen speelden wij ons eerste tornooi. De bezetting viel voor ons nogal mee en voor de laatste match stonden wij aan de leiding. Wij dienden echter een uur te wachten voor de finale. Rust werd gevonden in een naburig café. De laatste match én het tornooi werden verloren;
Iedereen zag de ballen driedubbel.
En voor de regendagen, waren er de vliegenvangers. Een plakkerige bedoening waarvan verhoopt werd dat zij het verschil zouden maken.
Onze eerste leermeester was ongetwijfeld Erik Van Aarschot, oud speler van Dendermonde en tijdens de weekends sportjournalist, die in Belle gehuwd was. Hij leerde ons de eerste technieken en spelinzicht. En in de krant nooit een slecht woord over Belle, ook al verloren wij afgetekend, Erik ontwaarde steeds beterschap.
Een en ander veranderde in de jaren 70, toen KAVD werd opgedoekt en een aantal topspelers, na een kleine omzwerving naar Belle kwamen ;
Roger, Mamix, Willy, Theo, Tony,...
Het begin van een pril succes.
Wij klommen, maar onze klim bracht met zich mee dat wij verplicht werden om in een zaal te spelen. Vaarwel Belle. Een zaal werd gevonden in Grembergen, de zaal werd gesponsord door een ons onbekende meubelzaak uit Hamme. Wij hebben de sponsor nooit ontmoet. Er was toen immers nog geen sprake van een gemeentelijke fusie, de sporthal van Lebbeke lag niet in ons bereik.
Het lokaal verhuisde van de Pierkes Bar naar café Rachel. Door de overkomst van de Dendermondse spelers naar Belle, stootten wij in een minimum van tijd door naar de top. Na in ' 74-75 kampioen te worden in 2° nationale, bereikten wij de allerhoogste klasse.
Een stap te ver zo bleek, met tegenstanders als Avanti, Sasja, Herstal,.. Het jaar daarop stonden wij weer in tweede !
Het geheel werd gefinancierd door tornooien, tombola's, bakschietingen voor 100 kippen, mosselfeesten... Later door taartenverkoop, barbecues en wijnverkoop. Een aantal goede spelers van Brabo en de Dendermondenaars verlieten na de degradatie de club. De terugval plaatste ons weer met de twee voeten op de grond.
Een aantal moeilijk jaren braken aan maar het is de verdienste van een aantal getrouwen en de toenmalige voorzitter en oud-speler, Hubert Verpoest, dat Brabo overleefde. Hij volgde Mon Stallaert op die geruime tijd voorzitter was. Momenteel heeft Brabo zijn vaste plaats verworven in Eerste Landelijke en heeft de wind in de zeilen.
Vorig jaar werd gestart met een project jeugdwerking en wordt via minihandbal, de prille jeugd deze doe-sport geïnitieerd. Het is gevaarlijk namen te noemen omdat wij er zoveel gaan vergeten. Enkele zijn wel op hun plaats. Vooreerst Maurice Van Vossole, die mee aan de basis lag van Brabo en die als enige in de 35-jarige geschiedenis is overgebleven eerst als speler later als bestuurslid. Dirk Uyttersprot, die te jong was om er van in het begin bij te zijn, maar toch meespeelde, zij het op mijn kaart; hij speelde onafgebroken en is nu bij de veteranen, samen met de Dirk en Dany Van Goetem, eveneens oude ratten die ik leerde kennen via de verkoop van 'lottekens'.
Als ik vanop enige afstand het Belse handbal bekijk dan hebben wij een sterke evolutie meegemaakt. Vanuit het landelijke Belle van de jaren '70 bezochten wij in de grootsteden de eerste riante sportzalen zoals de Simonet zaal te Brussel of de met staalkapitaal gebouwde sporttempels in Wallonië. Wij waren het Dorpsplein van Belle gewoon, waar in de beginjaren het spel nog diende stilgelegd te worden voor een passerende kar of auto, en kwamen op verplaatsing in contakt met de luxe van de sportpaleizen met hun prachtige pleinen, kleedkamer, douches, bars,...
Maar wat ik vooral wens te onderstrepen is de gezonde ambitie van Brabo, om te vechten voor elke match binnen de eigen mogelijkheden. Zonder dure spelers, gebaseerd op een sportieve vriendschapsband, die niet verder willen springen dan hun eigen kunnen. En in dit opzicht onderscheidt handbal zich van vele andere sporten die boven hun stand, boven hun mogelijkheden leven. Zij is in de eerste plaats een sport voor de spelers, minder voor het uitwendig vertoon.
En dat juist maakt Brabo zo sympathiek.
Voorzitter Tuur Delannoye onze oprechte gelukwensen. Brabo behoort tot de 5 oudste clubs in ons land die geen fusie of overnames hebben ondergaan, maar nog steeds speelt onder zijn eerste stamnummer. Wij wensen u en uw spelers een spetterend feest in uw huidig lokaal bij 'T Osken.
Karel Uyttersprot
27.2.2000
PS : afbeelding gevonden op de Lebbeekse Blog van Michel1943.
Een reactie posten